Μια είδηση που διάβασα σήμερα, που επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου ότι ο κόσμος πηγαίνει πλέον προς τα πίσω και όχι προς τα εμπρός. Η είδηση είναι ότι "Βίαια γονίδια αναγνωρίζονται ως ελαφρυντικό για δολοφόνο στην Ιταλία" ( http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1070353&rss=yes ).
Την εποχή που πλέον οι έρευνες στη γενετική και άλλα πεδία επιβεβαιώνουν ότι το περιβάλλον και οι συνθήκες ανάπτυξης συμμετέχουν εξίσου, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό, με το γενετικό υλικό στη διαμόρφωση ενός οργανισμού (σωματική και ψυχολογική, στην περίπτωση του ανθρώπου), επιστρέφουμε στον ντετερμινισμό και την κατάταξη των ανθρώπων σε κατηγορίες. Και μάλιστα, όχι με τις θεωρίες κάποιων ακαδημαϊκών, αλλά μέσω μια δικαστικής απόφασης, δηλαδή μιας επίσημης νομικής πράξης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προηγούμενο.
Με ποιο τρόπο κατέληξε αυτός ο δικαστής στο συμπέρασμα ότι οι πολυμορφισμοί που έφερε ο κατηγορούμενος ήταν υπεύθυνοι για τη συγκεκριμένη πράξη, για την οποία δικαζόταν;; Και γιατί η επιστημονική κοινότητα δεν παρενέβη ακόμα πιο δραστικά ώστε να υποδείξει το λάθος;
Η επιστήμη είναι το μέσο για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τις προλήψεις και τις παράλογες ενέργειες. Να όμως που μπορεί να μετατραπεί σε όχημα νέων λανθασμένων και επικίνδυνων σκέψεων και ενεργειών. Πιστεύω ότι οι εκάστοτε γενετιστές, που βγαίνουν όλο καμάρι να ανακοινώσουν τη σύνδεση γονιδίων με τη βίαιη συμπεριφορά, καλό θα είναι να συνεργάζονται και με συναδέλφους τους από τους τομείς της ψυχολογίας, της ανθρωπολογίας και της κοινωνιολογίας. Να βλέπουν τα πράγματα από όλες τις πλευρές και να συλλογίζονται τις συνέπειες που μπορεί να έχει η ανακοίνωση τους σε άτομα που δεν έχουν τη δική τους κατάρτιση και ιδιαίτερα μέσω των απαράδεκτων ΜΜΕ που χαρακτηρίζουν την εποχή μας και που έχουν αναγάγει τη γενίκευση και τη δημιουργία εντυπώσεων σε τέχνη.
Πιστεύω ότι η διαχείριση των επιστημονικών ανακαλύψεων είναι εξίσου σημαντική με τις ίδιες τις ανακαλύψεις. Οι ανακαλύψεις αυτές εξ ορισμού θα χρησιμοποιηθούν για την ερμηνεία και κατανόηση της φύσης (της ανθρώπινης φύσης, σε αυτή την περίπτωση). Η είδηση που παρέθεσα είναι ένα παράδειγμα του πώς η κακή διαχείριση μπορεί τελικά να οδηγήσει στη συσκότιση και όχι στη διαλεύκανση των πραγμάτων.
