Καλοκαίρι....

Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ενα χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει...

(Διονύσης Σαββόπουλος)

Τι σημασία έχει να είναι κανείς ενοχικός

Τι ακριβώς μας αναγκάζει να έχουμε ενοχές; Η συναίσθηση ότι κάναμε κάτι λάθος; Το γεγονός ότι το συνειδητοποιούμε θα έπρεπε να ειναι αρκετό. Εάν κατάλαβες ότι έκανες λάθος, κάνεις ότι μπορείς για να το διορθώσεις και δεν το ξανακάνεις. Εάν δεν νομίζεις ότι έκανες λάθος, δεν σε αφορά. Γιατί τότε έχεις (εγώ τουλάχιστον) αυτό το απαίσιο συναίσθημα της λανθασμένης απόφασης;;

Κουβαλάω αρκετές ενοχές. Για πράγματα που έκανα και για πράγματα που δεν έκανα. Ίσως ο σωστός όρος να μην είναι ενοχές, αλλά τύψεις, μετάνοια ή και γω δεν ξέρω τι. Το πρόβλημα είναι ότι αντί να συμβάλλουν στο να καλυτερεύσει η ζωή μου, με το να μου υπενθυμίζουν να μην επαναλάβω τα λάθη μου, απλώνουν ενα μαύρο πέπλο σε όλα και με εμποδίζουν να δράσω.

Ρωτάω συνεχώς τον εαυτό μου, γιατί;; Γιατί δεν έκανες το ένα, γιατί έκανες το άλλο; Γιατί βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση που βρίσκεσαι; Ένα άλλο πρόβλημα ειναι ότι το υποσυνείδητό μου έχει καμιά δεκαριά διαφορετικές φωνές, οι οποίες σχεδόν πάντα διαφωνούν μεταξύ τους. Έτσι, το πεδίο των ενοχών πολλαπλασιάζεται. Και βέβαια, τη στιγμή που πρέπει να ληφθεί η απόφαση η φωνή με την οποία τελικά θα συμφωνήσω, κοιμάται του καλού καιρού. Έτσι, αναλαμβάνει μια άλλη, που θα πάρει μάλλον τη λάθος απόφαση. Γιατί συμβαίνει αυτό;; Μήπως ο τίτλος θα έπρεπε να είναι "γιατί μιλά το λάθος υποσυνείδητο;"

Όταν ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα και αποκαλυφθεί το λάθος, αρχίζουν οι ενοχές. Συνοδεύουν κάθε απόφαση, είτε αυτή έχει μακροπρόθεσμα είτε βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Και όταν εμφανίζονται, χάνεται πάσα λογική σκέψη. Η δυστυχία της συναίσθησης της λανθασμένης απόφασης πλημμυρίζει την κάθε λογική ακολουθία στο (ομολογουμένως μικρό) κεφάλι μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Ούτε αν όντως ειναι λάθος η απόφαση, ούτε έναν τρόπο να τη διορθώσω, ούτε καν την ασημαντότητα της ύπαρξης και της δικής μου και των ενοχών μου.

Το χειρότερο βέβαια είναι ότι ποτέ (παρά μόνο σε μικρές εκλάμψεις ευφυίας) δεν σκέφτομαι ότι θα υπήρχε κάποιος λόγος που εκείνη τη στιγμή πήρα τη λάθος απόφαση. Ένα μικρό κομμάτι μου συνδύασε τα δεδομένα και κατέληξε σε κάτι. Εάν θέλουμε να πάμε μπροστά (εγώ και τα υποσυνείδητά μου) θα πρέπει απλώς να ανατρέχουμε στα δεδομένα μας και στη βαρύτητα που τους δίνουμε. Εφόσον συνειδητοποίησα ότι έκανα λάθος (και το λάθος αυτό με επηρεάζει αρκετά), πρέπει απλώς να αναδιοργανώνω τη σκέψη μου και να βάζω την υπόθεση στο αρχείο. Τα υπόλοιπα είναι χάσιμο χρόνου. Χώρια που υπάρχουν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος και το να βλέπεις τη θετική πλευρά είναι παντα σημαντικό. Η φωνή βέβαια που προκαλεί τις ενοχές κρύβει όσο μπορεί καλύτερα αυτα που δεν τη βολεύουν, και αισθάνομαι ακόμα πιο ανόητη όταν συνειδητοποιω ότι οι θετικές πλευρες μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικές με τις αρνητικές.

Μία σοφή φίλη είπε κάποτε ότι ο καθένας κάνει αυτά που θέλει και αυτά που μπορεί (1). Αυτή είναι η φράση που με βοήθησε κάπως να τινάξω απο πάνω μου τις ενοχές που είχαν κατακλύσει το μυαλό μου, οδηγώντας με στην πλήρη αδράνεια. Και το αρχικό λάθος ήταν τα στερεότυπα και οι έμμονες ιδέες που είχα, με τη βοήθεια των οποίων το ανόητο μέρος του εαυτού μου άρχισε να αλωνίζει! Αυτά που θέλεις και αυτά που μπορείς. Χωρίς να αγνοείς το περιβάλλον σου, αλλά και χωρίς να το αφήνεις να αποφασίζει για σένα. Αυτό που μένει στο τέλος είναι να ζεις τη μικρή σου ζωή χωρίς να την κάνεις δυσκολότερη, αλλά καλύτερη. Άλλωστε, η μεγαλύτερη δόξα δεν είναι να μην πέσεις ποτέ, αλλά να σηκώνεσαι κάθε φόρα που πέφτεις (2).

(1) EvoudMBG
(2) Κομφούκιος

Everybody's Free (To Wear Sunscreen)

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από την δημοσιογράφο Mary Schmich, στη μόνιμη στήλη της στη Chicago Tribune το 1997. Περιέχει συμβουλές, για να απολαύσουμε τη ζωή χωρίς να μετανιώνουμε για πράγματα που κάναμε ή δεν κάναμε.
Το 1999, ο αυστραλός σκηνοθέτης Baz Luhrmann («Romeo and Juliet», «Moulin Rouge») το έκανε τραγούδι, χρησιμοποιώντας λέξη προς λέξη το κείμενο της Schmich. Το single «Everybody’s Free (To Wear Sunscreen)» έγινε Νο1 σε πολλές χώρες.

• Να βάζεις αντηλιακό. Αν μπορούσα να δώσω μόνο μια συμβουλή για το μέλλον, θα ήταν αυτό. Τα μακροπρόθεσμα οφέλη του αντηλιακού έχουν αποδειχτεί από επιστήμονες, ενώ οι υπόλοιπες συμβουλές μου δεν έχουν καμία βάση ή αξιοπιστία, πέραν της δικής μου εμπειρίας:
• Απόλαυσε τη δύναμη και την ομορφιά της νεότητάς σου- μάλλον άσ’το. Δε θα καταλάβεις τη δύναμη και την ομορφιά της νεότητάς σου μέχρι να ξεθωριάσουν. Αλλά πίστεψέ με, σε 20 χρόνια θα κοιτάς παλιές σου φωτογραφίες και θα θυμάσαι, με έναν τρόπο που δεν αντιλαμβάνεσαι τώρα, πόσες προοπτικές είχες και πόσο υπέροχη/ος πραγματικά ήσουν. Δεν είσαι τόσο χοντρή/ος όσο φαντάζεσαι.
• Μην αγχώνεσαι για το μέλλον. Ή αγχώσου, αλλά να ξέρεις ότι το να αγχώνεσαι είναι τόσο αποτελεσματικό, όσο το να προσπαθείς να λύσεις μια εξίσωση μασώντας τσιχλόφουσκα. Τα πραγματικά προβλήματα στη ζωή σου θα είναι πράγματα που δεν έχουν περάσει ποτέ απ’το μυαλό σου.
• Κάνε κάθε μέρα ένα πράγμα που σε φοβίζει.
• Τραγούδα.
• Μην είσαι αδιάφορη/ος για τις καρδιές των άλλων και μην ανέχεσαι άτομα που αδιαφορούν για τη δική σου.
• Να χρησιμοποιείς οδοντικό νήμα.
• Μη χάνεις το χρόνο σου ζηλεύοντας- μερικές φορές προηγείσαι, άλλες είσαι πίσω. Η κούρσα είναι μεγάλη, και στο τέλος είναι μόνο με τον εαυτό σου.
• Θυμήσου τα κοπλιμέντα που έχεις δεχτεί, ξέχνα τις προσβολές- αν τα καταφέρεις σ’αυτό, πες μου πώς.
• Να φυλάς τα παλιά ερωτικά σου γράμματα, πέτα τους παλιούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
• Κάνε stretching.
• Μη νιώθεις τύψεις, αν δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου. Τα πιο ενδιαφέροντα άτομα που γνωρίζω δεν ήξεραν στα 22 τους τι ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους και κάποιοι από τους πιο ενδιαφέροντες 40άρηδες ψάχνουν ακόμα.
• Να παίρνεις αρκετό ασβέστιο.
• Να είσαι καλή με τα γόνατά σου, θα σου λείψουν όταν δε θα είναι πια μαζί σου.
• Μπορεί να παντρευτείς, μπορεί και όχι. Μπορεί να αποκτήσεις παιδιά, μπορεί και όχι.
• Μπορεί να χωρίσεις στα 40, μπορεί να χορέψεις στην 75η επέτειο γάμου σου. Ό,τι κι αν κάνεις, μην επιβραβεύεις υπερβολικά τον εαυτό σου, ούτε όμως να τον επιπλήττεις. Οι επιλογές σου έχουν 50% πιθανότητα να επιτύχουν, όπως και όλων των άλλων.
• Να χαίρεσαι το σώμα σου, χρησιμοποίησέ το με κάθε δυνατό τρόπο. Μην το φοβάσαι ή μη φοβάσαι τη γνώμη των άλλων για το σώμα σου. Είναι το πιο υπέροχο εργαλείο που θα έχεις ποτέ δικό σου.
• Χόρεψε, ακόμα κι αν δεν έχεις πουθενά να το κάνεις παρά στο σαλόνι σου.
• Διάβαζε τις οδηγίες, ακόμα κι αν δεν τις ακολουθείς.
• Μην διαβάζεις περιοδικά ομορφιάς, το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να σε κάνουν να νιώσεις άσχημη/ος.
• Άρχισε να μαθαίνεις τους γονείς σου, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα φύγουν για πάντα.
• Να είσαι καλή με τα αδέλφια σου. Είναι ο καλύτερος δεσμός που έχεις με το παρελθόν σου και οι άνθρωποι με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να σου παρασταθούν στο μέλλον.
• Συνειδητοποίησε ότι οι φίλοι έρχονται και φεύγουν, αλλά για εκείνους τους λιγοστούς πολύτιμους θα πρέπει να επιμείνεις. Προσπάθησε σκληρά να γεφυρώσεις τα χάσματα στον τόπο διαμονής ή στον τρόπο ζωής, γιατί όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο χρειάζεσαι τους ανθρώπους που γνώριζες όταν ήσουν νέα/ος.
• Ταξίδεψε.
• Αποδέξου ορισμένες απαράλλακτες αλήθειες : οι τιμές θα ανεβαίνουν, οι πολιτικοί θα τσιλιμπουρδίζουν και εσύ θα γεράσεις, και τότε θα φαντάζεσαι ότι όταν ήσουν νέα, οι τιμές ήταν λογικές, οι πολιτικοί τίμιοι και τα παιδιά σέβονταν τους μεγαλύτερους.
• Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
• Μην περιμένεις από κανέναν άλλο να σε συντηρεί. Ίσως έχεις διαχειριζόμενα κεφάλαια, ίσως αποκτήσεις έναν πλούσιο σύζυγο˙ αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε κάποιο απ’τα δύο ίσως εκπνεύσει.
• Μην παιδεύεις υπερβολικά τα μαλλιά σου, αλλιώς όταν πατήσεις τα 40, αυτά θα δείχνουν 85.
• Πρόσεχε ποιανού τη συμβουλή ακολουθείς, αλλά να είσαι υπομονετική με αυτούς που σε συμβουλεύουν. Η συμβουλή είναι ένα είδος νοσταλγίας. Το να την προσφέρεις είναι ένας τρόπος να ανασύρεις το παρελθόν από το σκουπιδοτενεκέ, να το ξεσκονίζεις, να βάφεις τα άσχημα σημεία και να το ανακυκλώνεις για περισσότερο απ’ότι αξίζει.
• Αλλά πίστεψέ με για το αντηλιακό.

Το blog αυτό είναι ένας τρόπος να αλληλεπιδράσω και να μοιραστώ τον κόσμο μέσα μου. Νιώθεις καλύτερα όταν έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάποιος σε ακούει οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος. Η μοναξιά είναι ύπουλη. Σε κάνει να νιώθεις άνετα μαζί της και ξαφνικά δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Ξεκινώ ένα ταξίδι για ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου, να χάσω και να κερδίσω πράγματα. Θέλω να απελευθερωθώ από τις ψευδαισθήσεις και την αδυναμία μου και να ίσως να βοηθήσω και άλλους σ' αυτό. Δέστε τις ζώνες σας.....